Miód mniszkowy

Miód mniszkowy (z kwiatu mniszka lekarskiego, popularnego mleczu kwitnącego na przełomie kwietnia i maja) ma jasnożółty kolor, krystalizuje szybko, nierównomiernie. Ma wysoką aktywność biologiczną (czy biotyczną). Polecany jest przy chorobach żołądka, zaburzeniach trawienia, chorobach jelit, skurczach żołądka i jelit oraz chorobach wątroby i dróg żółciowych, a także przy niedokrwistości i schorzeniach reumatycznych. Pomocny w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego.

Mniszek lekarski jest byliną należącą do rodziny astrowatych. Występuje na całym obszarze strefy klimatu umiarkowanego. Wczesną wiosną z długiego, mięsistego korzenia palowego wyrastają duże, głęboko powcinane liście tworzące gęstą rozetę. Wszystkie części rośliny wytwarzają biały sok mleczny. Na sztywnej, pustej w środku łodydze pojawiają się żółte kwiatostany złożone z języczkowatych kwiatów zebranych w koszyczek. Mniszek kwitnie od wiosny do jesieni, jednak najbardziej obficie na przełomie kwietnia i maja. Po przekwitnięciu na szczytach pędów widoczne są delikatne, puchowe kule. Tworzone są one przez owocki zaopatrzone w aparat lotny, dzięki któremu nasiona z łatwością rozsiewają się na dużych powierzchniach. Ten powszechnie występujący na trawnikach, przydrożach i łąkach chwast jest wartościową rośliną leczniczą.

Mniszek lekarski już w starożytności był ceniony za swoje właściwości lecznicze. Korzenie są wspaniałym źródłem fitosteroli, związków gorzkich, kwasów organicznych, witaminy A, B1, C, D, soli mineralnych oraz cukrów, wśród których szczególnie ważna jest inulina. Liście i kwiaty bogate są w inulinę, gorycze, flawonoidy i karotenoidy, a także niewielkie ilości olejku eterycznego. Ponadto zwierają znaczne ilości soli mineralnych, głównie potasu, magnezu i krzemu, a także witaminy A, B1, B2, C i D, oraz kwasu foliowego.

By Vadim Indeikin, CC BY-SA 3.0, Link