Właściwości miodów

Miód – dzieło pszczół

Wiosną, gdy ożywa przyroda pszczoły szukają i zbierają nektar kwiatów, pyłek kwiatowy i wodę. Pierwszymi kwitnącymi miododajnymi roślinami są: podbiał, wierzba, mniszek lekarski, drzewa sadów, rzepak, malina i inne. Miody tych roślin są jasne i zawierają w swoim składzie przewagę naturalnej glukozy. Sprawia to, że miody te stosunkowo szybko krystalizują (nawet w dwa tygodnie po miodobraniu). Pszczelarze zwykle pozyskują w tym okresie miód z sadów, mniszkowy, rzepakowy, malinowy lub mieszankę tych miodów, to jest miód wielokwiatowy – wiosenny. 

Gatunki miodów

Miód Faceliowy

Nazwa tego miodu pochodzi od kwiatów, z których pszczoły zbierają pyłek do produkcji miodu. Facelia to rodzaj roślin z rodziny ogórecznikowatych. Kwiaty mają kolor fioletowy, niebieski lub biały.Doskonale wzmacnia organizm. W zapobieganiu przeziębieniom oraz stanom zapalnym górnych dróg oddechowych i zwalczaniu ich może być stosowany z równym skutkiem jak miód rzepakowy. Oprócz tego należy go spożywać po ciężkiej pracy fizycznej i wzmożonym wysiłku intelektualnym. Jak najbardziej się nadaje do wspomagania leczenia chorób układu pokarmowego: nieżycie żołądka, wrzodach żołądka i dwunastnicy, problemach z wątrobą, trzustką i woreczkiem żółciowym. Podobnie jak inne jasne miody nektarowe może pomóc przy leczeniu chorób układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego miażdżycy, a także nadciśnieniu tętniczym. Pomaga przy leczeniu astmy oskrzelowej.

Miód fasolowy

Miód Fasolowy wzmacnia układ odpornościowy, wspomaga leczenie przeziębień i grypy, korzystnie wpływa na pracę serca, wzmacnia jego pracę . Ma właściwośći probiotyczne, regeneruje korzystną florę bakteryjną w jelitach, niezbędną do prawidłowego trawienia. Określany jest jako Polski odpowiednik Miodu Manuka. Wg niektórych znawców nawet go przewyższa, gdyż ma niższą alergenność niż miody importowane z Australi.

Miód leśny

Powstał z myślą o smakoszach i poszukiwaczach aromatu. Pszczoły zaklęły w tej ciemno-bursztynowej słodyczy zapach malin oraz leśnych ziół i kwiatów. Skupia w sobie działanie ziół z nektarów, z których powstaje. Połączone właściwości mniszka lekarskiego, maliny, kruszyny, szałwii lekarskiej, dziurawca i rumianku powodują, że miód leśny, jest prawdziwym „lekiem na każde zło”. Stosowany przy chorobach serca, osłabieniu systemu odpornościowego. Zalecany przy chorobach górnych dróg oddechowych, przeziębieniach, w anemiach i zaburzeniach przemiany materii jako dodatek odżywczy u osób z niedoborami pokarmowymi. Poprawia samopoczucie, dodaje energii i regeneruje organizm.

Miód nawłociowy

Jest mało popularną odmianą miodu. Pszczoły wytwarzają go z nektaru kwiatu nawłoci potocznie zwanym mimozą. Charakteryzuje się jasno żółtą barwą i lekko kwaskowym smakiem. Miód nawłociowy jest głownie polecany dla osób z nadciśnieniem.

Miód nawłociowy ma jasnożółtą barwę i lekko kwaskowaty smak. Często krystalizuje do konsystencji kremu, a w takiej postaci warto rozsmarować go na pieczywie. Chociaż jest mało popularny i rzadko spotykany na półkach w marketach warto poznać bliżej jego właściwości.

Miód z nawłoci stosowany jest w leczeniu układu moczowego, przerostu prostaty, dróg żółciowych oraz stawów. Działa moczopędnie i żółciopędnie oraz przeciwzapalnie. Dzięki dużej zawartości rutyny i kwercetyny poprawia ukrwienie nerek a także żył kończyn dolnych. Miód nawłociowy jest również polecany osobom z nadciśnieniem i w celu wzmocnienia mięśnia sercowego. Miodem nawłociowym warto wzmacniać się w okresie jesienno zimowym, kiedy jesteśmy szczególnie narażeni na przeziębienia i infekcje dróg oddechowych. Aby zadbać o nasze nerki i uchronić się przed kamieniami warto rozpuścić łyżeczkę miodu w szklance letniej wody i tak przygotowany napój pić codziennie rano przez trzy miesiące.

Ten rodzaj miodu jest dosyć trudny do pozyskania, ze względu na porę kwitnienia nawłoci – przełom sierpnia i września, kiedy pszczoły z reguły przygotowują się już do zimy.

Miód mniszkowy

Powstaje z nektaru kwiatów mniszka pospolitego(Taraxacum officinale).Masowo kwitnie w maju, ale nektaruje dobrze tylko w czasie niemal upalnych dni. Barwa miodu jasno żółta, smak słodkomdły i zapach kwiatów mniszka pospolitego. Szybko krystalizuje Miód ten stosowany jest w chorobach wątroby i dróg żółciowych, chorobach reumatycznych, niedokrwistości, schorzeniach żołądka oraz stanach wyczerpania psychofizycznego. Miód ten doskonale przyśpiesza gojenie wszelkich ran.

Miód rzepakowy

Produkują pszczoły z nektaru kwiatów rzepaku (Brassica napus ) Roślina zakwita w maju i kwitnie około 40 dni. Z 1 ha można otrzymać nawet 240 kg miodu. Jest mało apetyczny w smaku i zapachu . W stanie płynnym (patoki) bezbarwny lub
o lekko słomkowym zabarwieniu, a po krystalizacji białokremowy, drobnoziarnisty (smalcowaty). Krystalizuje bardzo szybko, bo nawet w kilka dni po miodobraniu, to sprawia największa zawartość naturalnej glukozy. Miód rzepakowy polecany jest dla osób cierpiących na choroby sercowe. Najlepszą odżywką dla mięśni jest glukoza, którą właśnie zawiera miód rzepakowy, serce jako mięsień pracuje bez przerwy. Ponieważ miód rzepakowy zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy jest łatwo przyswajalny przez wątrobę, a tym samym zwiększa jej możliwości detoksykacyjne. Ciekawostką jest to, że dodany do miodów pitnych wyczuwalny jest w smaku i zapachu nawet po 2 latach.

Miód malinowy

Pochodzi z kwiatów maliny (Rubus idaeus) charakteryzuje się kolorem złocistym, po skrystalizowaniu jaśnieje, prawie śnieżnobiały. Malina kwitnie około 3 tygodnie, a rozpoczyna kwitnienie z końcem maja. Z 1 ha można pozyskać od 40 do 120kg miodu. Zapach miodu miły przypomina zapach kwiatów malin. Podobnie jak miody poprzednie szybko krystalizuje. Miód malinowy działa rozgrzewająco, napotnie, przeciwgorączkowo. Zawarte w tym miodzie kwasy tłuszczowe i betacytosteryny sprawiają, że polecany jest jako pomocny przy schorzeniach mięśnia sercowego. Stosowany jest również w schorzeniach górnych dróg oddechowych, przeziębieniach i nieżycie żołądka.

Miód z sadów

M. in. Miód Porzeczkowy. Jest mieszaniną miodów z różnych drzew owocowych. Przewagą w tych miodach jest glukoza, która sprawia, że szybko krystalizuje. Kolor płynnego miodu żółty po skrystalizowaniu kremowy. Miód, który się rzadko pozyskuje ponieważ pszczoły ten pożytek wykorzystują jako rozwojowy, na własne potrzeby.

Miód akacjowy

Powstaje z nektaru kwiatów robini akacjowej (Robinia pseudoacacia) kwitnie w końcu maja i w czerwcu przez około 10 -12 dni i gdy pogoda sprzyja jedna rodzina pszczela może wyprodukować 20 do 30kg miodu. Miód jest przeźroczysty, prawie jak woda. W przeciwieństwie do poprzednich w swoim składzie ma przewagę fruktozy, a to sprawia, że bardzo wolno krystalizuje, nawet powyżej jednego roku, a po skrystalizowaniu jest śnieżnobiały lub jasnosłomkowy. W tym miodzie podwyższona jest zawartość sacharozy. Miód akacjowy wykorzystywany jest przy leczeniu nadkwasoty żołądka, oraz zaburzeń przewodu pokarmowego.

Miód gryczany

Pszczoły wytwarzają z nektaru kwiatów gryki zwyczajnej (Fagopyrum sagittatun) Jest to roślina bardzo miododajna z 1ha można uzyskać około 200 kg miodu. Miód ma barwę mocnej herbaty i charakterystyczny zapach. Krystalizuje grubo na niezbyt jednolitą, podsiąkającą masę. Miód gryczany podnosi walory smakowe wypiekom cukierniczym (piernik) jak również miodom pitnym. Zaleca się go przy leczeniu schorzeń układu krążenia, przyśpiesza gojenie złamanych kości, działa antymiażdżycowo.

Miód lipowy

Jest bardzo aromatycznym i smacznym miodem, woń przypomina zapach kwiatów lipy, jest słodki o dość pikantnym lekko gorzkawym smaku. Wytwarzany przez pszczoły z nektaru lip (Tilia) Patoka – płynny ma kolor zielonkawożółty, po skrystalizowaniu ma postać drobnoziarnistą o barwie złocistożółtej. Miód lipowy polecany jest przy przeziębieniach, działa wykrztuśnie, uspakajająco, obniża również ciśnienie krwi.

Miód koniczynowy

Powstały z nektaru kwiatów białej koniczyny (Trifolium repens)
Wydajność miodowa wynosi około z 100 kg z ha. Miód jest jasnożółty, łagodny w smaku z wyraźnym kwaskowatym posmakiem oraz aromatyczny. Krystalizuje drobnoziarnisto , zawiera mniejszy procent wody aniżeli inne gatunki miodów. Miód koniczynowy działa wykrztuśnie, uspakajająco, moczopędnie oraz przeciwzapalnie. Stosuje się go w zapaleniu oskrzeli, biegunkach, wyczerpaniu nerwowym.

Miód klonowy

Miód klonowy pochodzi z nektaru drzew klonowych, z których w Polsce najbardziej popularne to klon zwyczajny i klon jawor. 

Miód klonowy zawiera dużą ilość białka, witaminy B1, witaminy B2, witaminy C, potasu, żelaza oraz kwasów tłuszczowych.  Łatwo przyswajalne cukry proste, oraz fruktoza i glukoza, doskonale odżywiają mózg, wspierają prace układu krwionośnego i pomagają oczyszczać organizm z toksyn. Miód klonowy wzmacnia organizm i odporność, poprawia krążenie, dodaje energii i poprawia witalności. Jest szczególnie pomocny przy przeziębieniach i w okresach zmniejszonej odpornośći.

Miód wielokwiatowy

Powstaje z nektaru kwiatów wielu roślin. Można by rzec “bukiet kwiatów” danego terenu. Polecany jest szczególnie dla alergików, uczulonych na pyłki kwiatowe, a główną dolegliwością których jest katar sienny. Niewielka zawartość pyłków kwiatowych w tych miodach sprawia, że nie uczula, a działa on jak szczepionka. Zaleca się, aby go używać przed wystąpieniem dolegliwości i brać ten miód z okolicy w której się mieszka. Miód ten może mieć kolor od jasnokremowego do herbacianego. Na jego walory odżywcze ma wpływ skład roślin, z których pszczoły zebrały nektar. Można rozróżnić dwa rodzaje wielokwiatów. Pierwszy to ten, który pszczoły wytworzyły w ulu z różnych roślin i drugi który powstał z mieszaniny różnych miodów w przemysłowych rozlewniach miodów.

Miód wierzbowy Wierzba-Kruszyna

 

Jest miodem wczesnowiosennym. W Polsce występuje niezwykle rzadko.  Miód wierzbowy udaje się pozyskać głównie w pasiekach, które stoją w rejonie dużych skupisk i zarośli wierzbowych.  Pozyskiwany jest głównie z iwy i jej krzyżówek.  Rośnie ona  na skrajach lasów, nieużytkach i nad brzegami rzek. Często są to tereny określane mianem ekologicznych.  Miód wierzbowy działa wzmacniająco na organizm, stosuje się go  w stanach przemęczenia i wyczerpania fizycznego jak również nerwowego.  Wspomaga  odporność naszego organizmu, a jego spożywanie w trakcie przeziębienia i grypy skraca czas choroby i przyspiesza okres rekonwalescencji.

Miód wierzbowy jest bardzo pomocny  w stanie chorób reumatycznych (reumatoidalne zapalenie stawów). Redukuje silne bóle żołądka i brzucha.

Miód wrzosowy

Charakteryzuje się najwyższą spośród wszystkich miodów zawartością związków białkowych (ok. 1,6%) i związków koloidowych (ok. 3,34%). Jako miód ciemny zawiera realtywnie dużo żelaza i witamin. Dowiedziono jego korzystnego działania w schorzeniach dróg moczowych, nerek i gruczołu krokowego, dlatego jego spożywanie zaleca się w profilaktyce u mężczyzn oraz u chorych na kamicę nerkową. Dobrze działa w przypadku schorzeń błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Niektórzy autorzy zalecają go przy dnie moczanowej i dolegliwościach reumatycznych.

Miód ze spadzi iglastej

Ten miód pochodzi w Polsce ze świerka, jodły(miód spadziowy-jodłowy) oraz modrzewia(miód spadziowy-modrzewiowy) i jest produkowany tylko w nielicznych regionach kraju, np. na Roztoczu. W miodzie spadziowym z drzew iglastych stwierdza się żywice, olejki eteryczne, garbniki, strzępki grzybni, glony, alakloidy i zwiazki antybiotyczne. Miody spadziowe wykazują jedną z najwyższych aktywność antybakteryjną. Wysoka zawartość pierwiastków w połączeniu z wysoką aktywnością antybakteryjną powodują, że miód ten jest cenny w chorobach dolnych dróg oddechowych: zapalenie płuc, gruźlica.

Jest on doskonałą odżywką regeneracyjną dla osób poddanych wysiłkowi fizycznemu (sportowcy, pracownicy fizyczni, górnicy itp), cierpiących na anemię. Cieklawostką jest, że stosuje się go u górników w kopalniach uranu jako naturalną odtrutkę. Stwierdzono również, że miód ten ma lekkie działanie przeczyszczające i dlatego poleca się jego podawanie przy zaparciach. Zaleca się również jego spożywanie w zapaleniu pęcherza moczowego i kamicy dróg moczowych. Ważne jest aby ten miód spożywać z ograniczoną podażą białka i soli w trakcie kuracji.

Miód słonecznikowy

Miód słonecznikowy pomaga w leczeniu chorób układu krążenia, wątroby i stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, dlatego można go stosować w trakcie przeziębienia. Miód ten jest również skuteczny w walce z chorobami skóry. Posiada też bardzo pozytywne działanie na żołądek oraz jelita. Można go zatem stosować w przypadku schorzeń układu pokarmowego. Miód słonecznikowy wykazuje szczególne działanie na poziom ciężkiego cholesterolu LDL. Można go wykorzystywać w chorobach serca i układu krążenia. Miód słonecznikowy obniża także ciśnienie krwi, zapobiega miażdżycy i poprawia dotlenienie serca. Ponadto reguluje on niedobory potasu. Jego kolejną niezwykłą właściwością jest działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Miód słonecznikowy można stosować w stanach ogólnego wyczerpania fizycznego, a także w leczeniu niedokrwistości. Badania dowiodły, że można go wykorzystywać również w profilaktyce chorób wątroby. Wiele rodzajów miodu wykazuje działanie detoksykacyjne, dzięki czemu wzmacniają naszą wątrobę i usuwają nadmiar toksyn z organizmu. Miód słonecznikowy poprawia pracę nerek, co pozwala na wzmocnienie układu moczowego, a także podnosi poziom hemoglobiny i działa antyseptycznie. Dzięki wysokiej zawartości flawonoidów, uszczelnia naczynia krwionośne, a fenolokwasy mogą działać bakteriostatycznie, żółciopędnie lub żółciotwórczo. Profilaktycznie zaleca się spożywanie 2-3 łyżek miodu dziennie, choć jeśli ktoś nie ma problemów z poziomem cukru, można go spożywać bez umiaru. Pierwszą porcję warto spożyć rano, jeszcze przed śniadaniem. Aby wzmocnić działanie miodu słonecznikowego, można wymieszać go z pyłkiem lub mleczkiem pszczelim.

Miód Manuka

Najdroższy miód świata to miód wytwarzany przez pszczoły, które żywią się nektarem z  kwiatów krzewu Manuka (łac. Leptospermum scoparium). Krzew ten rośnie w Nowej Zelandii i prawdziwy miód z manuki powinien pochodzić właśnie z tamtych regionów. Choć jest bardzo drogi, znany jest już na całym świecie. Swoją sławę zawdzięcza przede wszystkim swoim wyjątkowym właściwościom.

Badania wykazały, ze podczas stosowania miodu ilość szkodliwych bakterii maleje, a tych dobroczynnych wzrasta, co wskazuje, że ma on działanie probiotyczne. Oprócz tego ma on także działanie przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne.
Ten wyjątkowy związek aktywny zawierają także inne miody, różnica polega na tym, że w miodzie z manuki jest go nawet po tysiąckroć więcej. Im większe stężenie methylglyoxalu, tym lepszy i niestety droższy miód. Najwyższe stężenie jest w miodzie MGO 550+ (min. 550mg/kg), najniższe znajdziemy w miodzie oznaczonym MGO 30+.  Minimalne stężenie methylglyoxalu  potrzebne do uzyskania dużych korzyści zdrowotnych to 100mg/kg, takie stężenie w warunkach laboratoryjnych zabija bakterię E.coli.

Miód Manuka ma właściwości przeciwbakteryjne, porównywalne z antybiotykami, niekiedy nawet silniejsze. Jego substancje aktywne działają na bakterie takie jak gronkowiec złocisty, paciorkowce, E. coli czy Helicobacter pylori. Ma dobry wpływ na utrzymanie równowagi bakteryjnej jelit. Spożywanie miodu z manuki wskazane jest dla osób z problemami żołądkowo-jelitowymi, wrzodami, refluksem i zespołem jelita nadwrażliwego, ma także działanie przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne. Leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy za po­mocą miodu manuka jest wysoce sku­teczne.

Miód miętowy

Posiadamy w sprzedaży prawdziwy miód miętowy, pochodzący z upraw mięty pieprzowej, nie jest to miód zabarwiany smakiem sproszkowanej mięty, ale zebrany przez pszczoły nektar z kwiatów mięty ! Nasz zaufany pszczelarz mieszkający w Puszczy Białowieskiej jest wybitnym mistrzem pszczelarstwa, ich rodzina od kilkudziesięciu lat produkuje w małych ilościach znakomity miód.